Dit artikel is opgedragen aan mijn geliefde moeder, die haar eigen pad naar de diepte koos. Maar ook aan mijn zus die voor haar zorgde met zoveel liefde tijdens de laatste weken.
Lieve lezers,
Met een hart dat bonkt als de golven van de oceaan, wil ik mijn diepste gevoelens en ervaringen met jullie delen na het verlies van mijn moeder, die de moedige keuze maakte om haar reis door het leven te beëindigen met euthanasie. Haar beslissing was als een rots die een zee van emoties veroorzaakte, maar in die stormachtige wateren ontdekte ik ook mijn eigen kracht als empowerment- en zelfontdekkingscoach, diep geworteld in zeemeermin energie.
Mijn moeder was iemand die altijd een ander voorop stelde. Mijn vader, haar 2 dochters en haar kleinkinderen. Ik kan me geen enkel moment herinneren dat ze voor zichzelf koos.
Ik herinner me dat ik een frans boek moest lezen en mijn moeder las het samen met me, vertalend woord voor woord.
Onze vakanties, altijd naar Frankrijk, omdat mijn vader alle plekken waar Vincent Van Gogh geweest was wilde bezoeken.
Onze vrienden die allemaal ontsproten aan de kunstacademie waar mijn vader vele avonden doorbracht.
De kleinkinderen kwamen bij mijn ouders studeren als het thuis wat te druk werd.
Altijd koos zij voor de ander en niet voor zichzelf.
Op 28 december kreeg ze het verdict : ver gevorderde botkanker. Op 3 januari besloot ze dat ze liever euthanasie verkoos boven een wat langere maar waarschijnlijk lijdensweg.
Het was de eerste keer dat zij koos voor wat zij wilde.
Hoewel niemand klaar was om haar te laten gaan, steunden we haar beslissing en beleefden we een mooi afscheid.
Haar hart stopte en het mijne brak.
Het brak omwille van het verlies, het brak omwille van het verdriet dat ik zag bij mijn zus en mijn dochter.
Ik hield me sterk. Ik ben de sterke van de familie - althans dat denk ik dan.
Tranen komen later wel.
Eén van de kaarten uit mijn orakeldek is : Laat tranen stromen. Een kaart die mij meer dan eens herinnert aan het feit dat het goed is om je aan je verdriet over te geven. Het is echt mijn meest geliefde kaart uit het dek.
Misschien omdat ik ze zelf nodig heb.
In de diepte van de oceaan van het leven vond mijn moeder haar vleugels, haar staart, haar ware zelf. Haar verlangen naar een waardig afscheid was als de branding - krachtig en niet te stoppen. Hoewel mijn hart brak toen haar hart stopte, wist ik dat ze haar vrede had gevonden en verderging naar een andere dimensie, als een zeemeermin die uit het water springt om de hemel te raken.
(haha, zo zou ze zichzelf nooit omschrijven - maar zo zie ik het)
Vol herinneringen koester ik de tijd die we samen doorbrachten, de koetjes en kalfjes gesprekken die we voerden. Mijn moeder hield niet zo van de zee. Ze vond het altijd teveel waaien, maar toch kwam ze naar zee wonen, toen ik daar ging wonen.
Het was na haar vertrek dat ik mijn ware roeping vond als empowerment- en zelfontdekkingscoach,
Ik vond het zoooo belangrijk geworden om je eigen pad te volgen. En zo help ik nu anderen om hun innerlijke parels te vinden, om hun eigen paden te creëren en hun diepste verlangens te omarmen.
In deze reis van zelfontdekking, heb ik geleerd dat verdriet en vreugde, net als de getijden, in eb en vloed komen. En terwijl ik soms nog steeds tegen de golven van rouw worstel, en ik nog steeds haar liefde door mijn aderen voel stromen, helpt het me toch om beter voor mezelf te zorgen, het heden te koesteren en dromen te maken voor de toekomst.
Net zoals mijn moeder koos voor haar eigen pad, moedig ik je aan om je eigen reis te omarmen, om te vertrouwen op je innerlijke kompas en te geloven in je onbegrensde potentieel. Want zoals zeemeerminnen weten we dat er in de diepten van ons wezen een schat aan kracht en wijsheid schuilt, klaar om ontdekt te worden.
Met glinsterende tranen van dankbaarheid voor mijn geliefde moeder,
Ook deze kaart werd geïnspireerd door mijn verlies
Ik vond het zelf zo fijn om deze kaarten te ontwerpen en zo ook mijn moeder een vast plekje te geven in mijn creaties.
*****
LEEF EEN LEVEN IN LIJN MET JE ZIEL
xoxo Katinka
En zo mooi dat je laat zien dat jouw kwetsbaarheid ook jouw kracht is.
Zo herkenbaar. Zelfde meegemaakt.